Obchody Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej w PZS nr 1

W celu upamiętnienia tego okrutnego mordu popełnionego przez NKWD, wiosną 1940 roku, uczniowie PZS nr 1 wzięli udział w dwóch konkursach: II Konkursie Plastyczno-Literackim "Polskie serce Pękło. Katyń 1940’’ pod patronatem Marszałek Sejmu pani Elżbiety Witek oraz XII Wojewódzkim Konkursie Historyczno-Literackim "Prawda i kłamstwo o Katyniu" zorganizowanym przez posłankę do Parlamentu Europejskiego, panią Jadwigę Wiśniewską. Pokłosiem tych konkursów jest wiele prac plastycznych oraz piękny wiersz "Katyń 1940" autorstwa uczennicy klasy IV AT Natalii Oszek.

Katyń 1940

Natalia Oszek

Gdy na Polskę zapadł wyrok
Gdy ulice pokrył mrok
Gdy sowiecki atak brzmiał
Chcąc podporządkować kraj
Propaganda rosła w siłę
Ziemia zmieniona w mogiłę
Lecz pod ziemią wielkość trwała...

Czy ktoś wie, gdzie jest mój tata?
Czy ktoś widział może go?
Wyszedł kiedy nocą spałam
A nie wraca ponad rok
Słyszę jego głos w swej głowie
Jego śmiech wciąż w uszach brzmi
Czy ktoś wreszcie coś mi powie?
Czy ktoś wytłumaczy mi?

Ukochana córko moja
Niepotrzebna troska Twoja
Tato Twój jest koło Ciebie
Chociaż dusza moja w niebie
Nie opuszczam Cię na krok
W ten i każdy inny rok

Czy ktoś wie gdzie mój wybranek?
Czy ktoś widział może go?
Nie śpię, znów za oknem ranek
Aniołowie chyba śpią
Czy zobaczę jeszcze oczy
W których zatracałam się?
Ile przez świat muszę kroczyć
By odnaleźć wreszcie Cię?

Ukochana ma dziewczyno
Nie obarczaj siebie winą
Śpij spokojnie każdej nocy
Ja w Twych snach wciąż będę kroczyć
Ty nie musisz szukać więcej
Bo masz w moim sercu miejsce

Czy ktoś wie, gdzie jest mój dziadek?
Czy ktoś widział może go?
W wazonie w kuchni bratek
Zerwaliśmy wspólnie go
Teraz wazon stoi pusty
Kto pozbiera ze mną kwiaty?
Wciąż pamiętam Ciebie dziadku
Choć straciłam Cię przed laty

Ukochane moje wnuczę
Dusza moja już spokojna
Nadal zbieram piękne kwiatki
Tylko dla Cię plotę wianki
Chociaż Ty nie widzisz mnie
Spędzam z Tobą całe dnie

Choć minęło wiele lat
W polskich sercach krwawy ślad
Katyń - miejsce łez wylanych
Miejsce bólu, drogi kres
Dla tysięcy naszych braci
I dla jednej siostry też

Walcząc o wolność narodu
Zaznali ludzkiego chłodu
Teraz wszyscy leżą w grobie
Z dumą, lecz też dziurą w głowie
Złóżmy więc w podzięce kwiaty
I otrzyjmy z twarzy łzy
Zerwano niewoli kraty
W wolnym kraju przyszło żyć!