Pogrzeb księcia Jana Henryka XV, męża Daisy

Święto Zmarłych i Dzień Zaduszny to czas, w którym nasze myśli biegną wokół tych, którzy odeszli. W tych dniach wspominamy także znane osobistości, których już nie ma pośród nas. W ramach cykli historycznych na naszych łamach przedstawiamy unikatowe fotografie z pogrzebu księcia pszczyńskiego, męża księżnej Daisy. Książę zmarł w Paryżu 31 stycznia 1938 roku, a pochowany został w pierwszych dniach lutego w Parku Zamkowym w Pszczynie.

Unikatowe zdjęcia, które prezentujemy, pochodzą z Narodowego Archiwum Cyfrowego. Nie jest znany ich autor. W kadrach widać górników w tradycyjnych mundurach, którzy wynoszą z wagonu kolejowego trumnę z ciałem księcia, a następnie eskortują ją podczas transportu z dworca do kaplicy zamkowej. Wartę honorową przy katafalku z trumną także pełnili górnicy. Następnie wyprowadzono ciało księcia z kaplicy i kondukt pogrzebowy odprowadził zmarłego do grobowca w parku zamkowym.

Jan Henryk XV von Hochberg był właścicielem dóbr pszczyńskich w latach 1907-1937. Był także hrabią Rzeszy i baronem na Książu. Urodził się w Pszczynie w 1861 r. Otrzymał staranne uniwersyteckie wykształcenie, a po służbie w cesarskiej armii podjął pracę w dyplomacji niemieckiej. Wtedy też ożenił się z piękną Angielką Daisy. W 1892 roku zamieszkał na stałe w rodowej rezydencji w Książu. Odbywał także z żoną liczne podróże po Europie, Afryce, Azji i Ameryce. Często polował w lasach pszczyńskich z cesarzem Wilhelmem II. Po śmierci ojca w 1907 r. przejął jeden z największych majątków w Niemczech - dobra pszczyńskie i wałbrzyskie. Majątek ten systematycznie zadłużał wskutek rozrzutnego trybu życia jego rodziny, utrzymywania 200-osobowego dworu oraz wystawnych przedsięwzięć.

Niemniej w latach 1914-1924 dokonał wielu inwestycji przemysłowych na Górnym Śląsku (budowa 5 kopalń i kolonii urzędniczo-robotniczych). Po 1918 roku był zwolennikiem tzw. wolnego państwa śląskiego, wspierając miejscowe ruchy separatystyczne i występując przeciw polskiemu ruchowi niepodległościowemu. W 1922 r. w obawie przed wywłaszczeniem dóbr pszczyńskich przyjął obywatelstwo polskie, mieszkając jednak w Niemczech. Dopiero w 1936 r., wobec nacisków wierzycieli opuścił Niemcy i przybył do Pszczyny. Doprowadził do ugody z wojewodą śląskim Michałem Grażyńskim i państwem polskim, podpisał w 1937 r. układ o zrzeczeniu się przywileju górniczego na ziemi pszczyńskiej oraz układ podatkowy. Na mocy tego ostatniego państwo polskie przejęło 56% jego dóbr (głównie lasy pszczyńskie).