Rozdział D. Brauntsch dotyczący sołectwa Łąka ukazał się w USA

- Zwrócił się do mnie tłumacz z Nowego Jorku, Sean Gasper Bye - który który specjalizuje się w tłumaczeniach literatury polskiej. Przełożył m.in. powieści Szczepana Twardocha. Zaproponował mi przetłumaczenie rozdziału "Domów bezdomnych" pt. Pamięć miejsca" oraz zamieszczenie go w antologii. Wydawnictwo Two Lines z San Francisco co jakiś czas wydaje serię tekstów autorów z całego świata. Ma ona na celu przybliżenie czytelnikowi anglojęzycznemu zagranicznych pisarzy - mówi Dorota Brauntsch.

Seria, w której ujęto rozdział pszczyńskiej reportażystki, nosi tytuł Calico.

- W tej serii wydawane są teksty autorów, którzy często są nierozpoznawalni za granicą - wydawnictwo ma na celu przybliżenie czytelnikowi amerykańskiemu - czy w ogóle - anglojęzycznemu, różnorodności kulturowej - mówi pisarka.

Do tej pory z serii "Calico" ukazało się kilka zbiorów. Pierwszy poświęcony był chińskim i hongkońskim autorom. Drugi dedykowany był poetom arabskim, zaś trzeci, zatytułowany "Elemental" jest właśnie pozycją, w której ukazał się rozdział "Domów bezdomnych". Seria skupiła autorów z różnych zakątków globu - Japonii, Iraku czy Niemiec. "Domy bezdomne" były jedynym fragmentem reporterskim w całym wydawnictwie - pozostali autorzy publikowali beletrystykę.

Zbiór "Elemental" skupia się na relacji człowieka ze środowiskiem i wszystkie opowieści w tym wydaniu traktują o tym, w jaki sposób człowiek współżyje ze środowiskiem, w jaki sposób traktuje środowisko naturalne. Nie zabrakło wątku kryzysu klimatycznego.

- Rozdział dotyczący Łąki, mówi bardzo dużo o tej tematyce. W tej w sumie prostej opowieści - bo jest to opowieść o próbie ocalenia domu i pamięci, skupia się bardzo wiele uniwersalnych i ponadczasowych wątków - mówi autorka "Domów bezdomnych".

- Sean napisał do mnie, że urzekł go najbardziej właśnie rozdział "Domów bezdomnych" zatytułowany "Pamięć miejsca". Zauważył, że cały mikrokosmos książki skupia się akurat w tym rozdziale. Jest to rozdział o sołectwie Łąka i starym domu z XIX wieku oraz o młodym mężczyźnie, który próbuje uratować dom swoich pradziadków, który od bardzo wielu pokoleń należy do jego rodziny. Bohaterowi reportażu zależy nie tylko na samym budynku, ale też na pamięci o tej części sołectwa. To jedno z nielicznych miejsc na ziemi pszczyńskiej, gdzie zachował się pewien krajobraz kulturowy - dawny charakter wsi ze starymi, XIX-wiecznymi domami - przybliża D. Brauntsch.

- W moich pszczyńskich poszukiwaniach często trafiałam do tego zakątka wsi i zachwycałam się tym, co tam zostało, bo to naprawdę miejsce unikatowe w skali całego regionu. Zachował się w tym miejscu tradycyjny układ wsi z pięknymi ceglanymi domami. Tych domów jest jeszcze kilka, a wokół nich zachował się starodrzew - to też było dla mnie szalenie cenne, ponieważ stare domy stały zawsze w otoczeniu pięknych wysokich drzew - dębów, kasztanów, lip czy wokół sadów owocowych. Ja się tym miejscem zachwycałam, i kiedy zwrócił się do mnie pan Szymon i zaproponował, że chciałby opowiedzieć historię tego miejsca, bardzo się ucieszyłam, że trafiłam na kogoś takiego. Okazało się, że jest to historia absolutnie niezwykła, bo w tej opowieści spotyka się bardzo wiele wątków. Jest tam opowieść o Jeziorze Goczałkowickim i o tym, w jaki sposób mieszkańcy ratowali to miejsce, próbując ocalić od zapomnienia fragmenty domów, które zostały zalane podczas tworzenia zbiornika. Mój rozmówca przytoczył bardzo piękną historię o dziadku, który próbuje przesadzić jabłonkę do nowego miejsca zamieszkania, z obszaru, który wkrótce zostanie zalany. Tamtejsi mieszkańcy bardzo dbali o to, żeby zachować pamięć o tym miejscu - mówi autorka.

- Wydaje mi się, że sam fakt, że Sean zwrócił uwagę właśnie na ten rozdział i że wybrał go z całej książki do tłumaczenia, pokazuje, jak ważna to część wydawnictwa. Dla mnie to, że tematyka domów pszczyńskich i ziemi pszczyńskiej miała szansę zostać usłyszana na całym świecie, jest szalenie ważne i bardzo wzruszające, bo pisząc "Domy bezdomne" nie spodziewałam się, że temat lokalny, regionalny, może spotkać się z takim zainteresowaniem, może okazać się tak ważny, dotknie uniwersalnych problemów - dodaje D. Brauntsch.

W marcu, po ukazaniu się w Stanach Zjednoczonych antologii z fragmentem reportażu D. Brauntsch nie odbyły się wydarzenia promocyjne z powodu sytuacji epidemicznej. Jednak warto wspomnieć, że 2 lata od publikacji książki ciągle bardzo dużo dzieje się wokół tego wydawnictwa.

- Wrzesień jest dla mnie bardzo intensywny - zaczynam go wystąpieniem na festiwalu w Łodzi, który poświęcony jest zdobieniom w architekturze. Festiwal nazywa się Detal Fest i 18 września wygłoszę na nim wykład na temat pszczyńskich ceglanych domów. Ponadto podczas wydarzenia potrwa wystawa moich fotografii - zapowiada pisarka.

16 września Dorota Brauntsch została zaproszona na konferencję organizowaną przez Narodowy Instytut Dziedzictwa Kulturowego. Podczas niej również opowie o ceglanych domach.

Zaś końcem września w Lublinie odbywa się Festiwal Reportażu, na którym w ubiegłym roku pszczyńska reportażystka zdobyła nagrodę publiczności. Podczas festiwalu poprowadzi trzydniowe, bezpłatne warsztaty z pisania reportażu i opowie o tym, w jaki sposób wykorzystuje fotografię do pracy reporterskiej.