Wiktoria Witańska: człowieku dokąd zmierzasz?

Już w XIX wieku Henryk Sienkiewicz zauważył problem naszego bezustannego dążenia do materialnych celów. W jego dziele pt. "Quo vadis" tytułowe słowa Piotr kierował do Jezusa, gdy ten miał zamiar iść na swoje ponowne ukrzyżowanie, gdyż Piotr uciekał przed karą za chrześcijaństwo. Bał się śmierci, nie chciał być umęczony. Przez te słowa apostoł wrócił do Rzymian i umarł na krzyżu. Słowa objawionego Jezusa skłoniły Piotra do refleksji nad swoim postępowaniem. Piotr zrozumiał, że dążył do czegoś bezsensownego, kara i tak by go spotkała.

My żyjemy w XXI wieku i gnamy 13 razy bardziej niż ludzie z XIX czy I wieku. Biegniemy do pracy, szkoły, sklepu, na zajęcia bez chwili odpoczynku. Zagonieni i zmęczeni rzeczywistością nieustannie marzymy o chwili spokoju.

Ta upragniona chwila nadeszła właśnie teraz. Zamiast doszukiwać się kolejnych minusów epidemii, spójrzmy na jej dobre strony. W dobie koronawirusa świat zatrzymał się w miejscu. Skończyły się nasze dotychczasowe obowiązki, nieustanna gonitwa. To była nasza normalność, poza tym nie było nic innego, więc naturalne jest to, że teraz dokucza nam nuda.

Spójrzmy na to z innej strony. W końcu mamy czas dla siebie. Poczytaj książkę, namaluj coś, zrób to, na co nigdy nie było czasu.

Refleksja "Quo vadis? " powinna być obecna właśnie teraz. Zmieńmy nasze życie, tak aby gdy wrócimy do normalności, wszystko było poukładane, odpowiedni czas będzie przeznaczony na wszystkie czynności, włącznie z odpoczynkiem. Pora zadać sobie kilka pytań: dokąd zmierzam? Co chcę osiągnąć? Gdzie tak gnam? Po co to robię?

Z pomocą w odpowiedzi na trudne pytania przychodzi sztuka w każdej formie, jednak na tego rodzaju problemy najbardziej polecam literaturę. Poszukajmy w książkach odpowiedzi na pytanie: dokąd zmierzasz człowieku XXI wieku?